“Neftçi”nin məğlubiyyəti və...

Tarix: 16 Avqust 2019 13:24

Bu həftəni futbolumuz üçün qara həftə də adlandırmaq olar. Əvvəl “Qarabağ” Çempionlar Liqasının, sonra “Neftçi” Avropa Liqasının üçüncü mərhələsində mübarizəni dayandırdı. Ağdam klubu haqda iki gün əvvəl yetərincə tənqidi fikirlər yazdığımı güman etdiyimə görə (yazı bu linkdə) yenidən o mövzuya qayıtmaq istəmirəm və Kamran müəllimin xətdə qalması şərti ilə əvvəlcə gəlirəm “Neftçi”nin baş məşqçisi Roberto Bordinə.

Bilmirəm, “Bney Yehuda” ilə dünənki oyun bitən kimi italiyalı məşqçinin davranışlarına fikir verdinizmi? Bordin meydana girib hakimlərlə mübahisə edir, sonra rəqib məşqçiyə, böyük ehtimalla hakim idarəçilyi səbəbindən kəskin formada etirazını bildirir. Bu, təxminən məhəllə futbolunda uduzan 10-12 yaşlı çığal məktəbliyə xas davranışa bənzərir, başqa heç nəyə! Bordinin isə 54 yaşı var. Amma belə görünür ki, yaşın başın inkişaf tempinə bəzən qətiyyən təsiri olmur.

Matçdan sonrakı mətbuat konfransında italiyalı mütəxəssis narazılıq edir ki, rəqib bütövlükdə yenə müdafiə olundu. Mərhələ adlamaq istəyən komandanın hətta 11 nəfərlə cərimə meydançasında oturmasında təəccüblü heç nə yoxdu. Problem axtarırıqsa, özümüzə baxaq. Bu müdafiə xəttini yarmaq üçün Bordin hücumda fərqli nəsə etdimi? İki oyunda bizimkinin məşqçi işini kimsə gördümü? Daha pisi isə odur ki, ilk matçda müdafiə xəttimizdəki ciddi problemlər təkrar görüşdə də davam etdi. “Neftçi”nin iki oyunda buraxdığı dörd qolun hamısına fikir verin. Belə müdafiə xəttinə ruslar “proxodnoy dvor” deyir. Bizim dildə, təxminən kavransaray qapısı kimi bir şey. Kim istəyir, nə qədər istəyir, gəlib vurur. Erkin İbrahimovun bir fikri diqqətimi çəkdi: Petrovun 2 oyuna buraxdığı səhvləri Rəşad Sadıqov 12 oyuna etməz. Rəşad Sadıqovdan baş açılanda “Neftçi”nin müdafiə xəttindəki anarxiya haqda da danışsaq, pis olmaz yəqin ki...

Və tək müdafiə xəttində də deyil. Yarımmüdafiə, hücum. İnsafən, fərdi qaydada çoxusu əla oyunçudur. Bu futbolçuların potensialı, daha da önəmlisi hər zaman öz təmənnasız fədakarlığı ilə daim komandalarına dəstəyini göstərən fanatları sayəsində “Neftçi” həqiqətən Avropa Liqasının qrupuna düşməyə qadir idi. Bordin isə bunu bacarmadı. Həm yerli çempionat, həm də Avroliqadakı son iki oyun göstərdi ki, italiyalı mütəxəssis həlledici məqamlarda soyuqqanlı düşünərək doğru taktiki qərar verə bilmir, panikaya düşür və bu da komandanın ziyanına işləyir. Məsələn, ötən mövsüm daxili çempionatda “Neftçi” fərdi oyunlarda “Qarabağ”ı üstələdi, amma finişə yaxınlaşanda mənasız yerə xallar itirib çempionluqdan oldu. Bənzər hadisələr “Bney Yehuda” ilə matçda da təkrarlandı. Halbuki “Neftçi”nin bundan əvvəl keçdiyi Rusiya “Arsenal”ı ümumən israillilərdən üstün idi, ən azı “pley-off”a düşmək üçün əla şans yaranmışdı. Amma...

Bir klubun uğuru, əlbəttə, təkcə onun baş məşqçisindən deyil, həm də prezidentindən, idarəetmə sistemindən asılıdır. 2012-ci ili yadınıza salın. O vaxtkı prezident Sadıq Sadıqovun komandaya, məşqçilərə təsiri imkanı, bütün kollektiv arasında nüfuzu o qədər yüksək idi ki, “Neftçi” məhz onun rəhbərliyi və əlbəttə, rəhmətlik Böyükağa Hacıyevin baş məşqçiliyi ilə fikrimcə, futbol tariximizin ən yüksək uğuruna nail oldu. İlk dəfə Avropa Liqasının qrupuna düşdü. Davamlı çempionluqların, Avropadakı uğurun səbəbi Sadıqovun qurduğu sistemdə idi. Düzdür, olurdu ki, “Neftçi”dəki bu idarəetmə bəzən futbol ictimaiyyətində haqlı narazılıqlar da yaradırdı. Amma bütün bunlar həqiqəti dəyişdirmir. “Neftçi” məhz Sadıqovun dövründə tarixinin ən yüksək nəticəsini qazandı. Bu, həm də onunla əlaqədar idi ki, “Neftçi”ni idarə edən cəmi bir nəfər idi: Sadıq Sadıqov.

İndiki və onun personalı isə (strateji vəzifədə olanlar) işlərini öz iradələrinə uyğun qura bilmirlər, bilməyəcəklər də. Çünki onlar idarə edən deyil, idarə olunan kuklalardır. Elxan Məmmədovdan başlayaraq üzüaşağı AFFA-da gələn bütün tapşırıqlar əsasında. Və təəssüf ki, belə idarəetmənin ağır zərbəsi həlledici məqamlarda tarixi ənənəsi olan komandaya da dəyə bilir.

Aydın BAĞIROV
[email protected]